[ Pobierz całość w formacie PDF ]
139
NA� FABELOJ
eLIBRO
pide en �evalejon. Kiel vi vidas, anka� inter la hundoj
estas �iaj diferencoj; des pli inter la homoj.
Sed kiam ni parolas jam pri hundoj, �u vi scias, infa-
noj, kial hundo vostumas? Estas jene. Kiam la disinjoro
kreis la mondon kun �io kune, li iris de unu dia kreita�o
al alia kaj bele afable �in demandis, �u �i estas konten-
ta en la mondo kaj �u io mankas al �i kaj simile. Tiel li
venis anka� al la unua hundo en la mondo kaj deman-
dis �in, �u eble io mankas al �i. La hundo volis rapide
kapnei, ke danke dion ne, sed �ar �uste �i estis flaranta
al io ege interesa (mi opinias, ke estis la unua osto a� la
unua �eleto el kolbaseto, ankora� varma, eliranta �uste
el la mano de la Kreinto), la hundo eraris kaj fervore ek-
vostumis. Ekde tiu tempo la hundo vostumas, dum la
aliaj bestoj, kiel �evalo kaj bovino, scias kapjesi kiel ho-
mo. Nur la porko scias nek kapjesi nek kapnei, nome
tial, �ar kiam Eternulo demandis, kiel �i estas kontenta
en la dia mondo, �i plu fosis per muzelo inter la glanoj
kaj nur iomete malpacience svingetis la vosteton, kvaza�
�i volus diri: Pardonu, momenton, �uste nun mi ne ha-
vas tempon. Ekde tiu tempo la porko sen�ese svingetas
kaj skuetas la vosteton, dum �i vivas, kaj �ia vosteto
pune �is nun estas konsumata kun kreno a� mustardo,
por ke tio �in piku post la morto. Tiel estas ekde la kreo
de la mondo.
Sed ne pri tio mi volis hodia� rakonti, sed pri la vaga-
140
NA� FABELOJ
eLIBRO
bondo, kiu nomi�is Francisko Grafo. Tiu vagabondo va-
gis tra la tuta mondo; li estis e� en Trutnov, kie estas jam
germanoj, kaj en Hradec, kaj en Skalice, e� en Vodolov
kaj Mar�ov kaj aliaj foraj urboj de la tuta mondo. Dum
iom da tempo li servis anka� �e mia avo en �ernov, sed
sciu, vagabondo estas vagabondo; li prenis siajn kvin
a�ojn kaj pluiris, al Starko� a� iu alia fino de la mondo,
kaj denove nek spuro nek a�do estis pri li; tia nomada
karaktero li estis.
Jam mi diris al vi, ke oni nomis lin vagabondo, �ifonu-
lo, senhejmulo kaj ankora� diversmaniere; foje anka�
oni diris al li, ke li estas �ioprenanto, �telisto, fripono a�
rabulo, sed en tio oni ege maljustumis lin. Francisko
Grafo neniam ion de iu prenis, �telis, nek pin�prenis.
Kredu min, e� ne tiom, kiom sub ungo ka�i�us. �uste
tial, �ar li estis tiel honesta, fine li �isvivis grandan glo-
ron; sed �uste pri tio mi volas rakonti al vi.
Foje do tiu vagabondo Francisko staris en Podm�s-
te�ko kaj meditis, �u iri por bulko al la bakisto Vi�ek a�
al la maljuna sinjoro Prouza por kornbulko. Kaj jen pre-
ter li iras nobla sinjoro, eble li estis fremda fabrikanto a�
agento, kaj portas en la mano ledan kofreton. Subite ek-
blovis vento, de�etis la �apelon de tiu sinjoro kaj jam ru-
ligis �in tra la �oseo. Homo, tenu �in por momento,
ekkriis rapide tiu sinjoro kaj �etis al Francisko la ledan
141
NA� FABELOJ
eLIBRO
kofreton; kaj anta� ol vi dirus klak, jam polvi�is post li
�is ie apud Sychrov, por kapti la �apelon.
Staras do Francisko Grafo kun la kofreto en la mano
kaj atendas, �is revenos tiu sinjoro. Li atendas duonho-
ron, atendas unu horon, sed la sinjoro nenie. Francisko
e� ne kura�as rapidkuri por la bulko, por ke eble la sin-
joro ne preterpasu lin, kiam li revenos por la kofreto. Li
atendas du horojn, tri horojn kaj por ne enui, li fajfas
dume tran�ilon. La sinjoro ne revenas, kaj jam nokti�as.
Sur la �ielo briletas la steletoj, la tuta urbeto dormas
ka�rante kiel kato post forno, mire ke �i ne ronronas,
kiel bone estas al �i en la kusenoj. Sed la vagabondo
Francisko ankora� sen�ese staras, timtremas, rigardas al
la steletojn kaj atendas, �is la sinjoro revenos. Batis �uste
la noktomezo, kiam a�di�is post li terura vo�o: Kion vi
faras �i tie?
Mi atendas �i tie iun fremdan sinjoron, diris Franci-
sko. Kaj kion vi havas en la mano? demandis la teru-
ra vo�o.
Kofreton de tiu sinjoro, rakontis la vagabondo. Mi
devas �in teni por li �is lia reveno.
Kaj kie estas tiu sinjoro? demandis la terura vo�o la
trian fojon.
Li nur forkuris, por kapti sian �apelon, diris Franci-
sko.
142
NA� FABELOJ
eLIBRO
Haha, diris la terura vo�o. Tre suspektinde. Iru kun
mi.
Ne eblas, defendis sin la vagabondo, Mi devas
atendi �i tie.
En nomo de la le�o mi arestas vin, ektondris la
granda vo�o, kaj tiam Francisko Grafo komprenis, ke tiu
estas sinjoro Boura, policisto, ke li devas obei. Li grat-
frotis sin, ek�emis kaj iris kun sinjoro Boura al la komi-
sarejo. Tie oni enskribis lin en la dikan libron kaj fermis
lin en karcero; sed tiun kofreton dume oni �losis, �is ve-
nos matene sinjoro ju�isto.
Matene oni venigis la vagabondon anta� sinjoron ju�-
iston; kaj tiu ja estis, ververe, sinjoro konsilisto �ulc,
anka� tiun la kapo ne plu doloras.
Ci senta�gulo, ci stratvagulo, ci nenifarulo, diris la
sinjoro ju�isto, jam denove �i tie? Pasis apena� mona-
to, kiam ni fermis cin pro la vagado. Jesuo, hometo, kun
ci ni havas �ena�ojn! Nu, kie oni cin prenis, �u denove
ci vagis?
Tute ne, mo�ta sinjoro, diris vagabondo Francisko,
jen sinjoro Boura min arestis, �ar mi staris.
Nu, vidu, ci mavulo, diris la sinjoro ju�isto, kial ci
staris? Se ci ne estus starinta, oni ne estus arestinta cin.
Sed mi a�das, ke oni trovis �e ci ian kofreton. �u vere?
Mi petas, mo�ta sinjoro, diris la vagabondo, tiun
kofreton donis al mi iu fremda sinjoro.
143
NA� FABELOJ
eLIBRO
Homo, ekkriis la sinjoro ju�isto. Tiun fremdan sin-
joron, tion jam ni scias. Kiam iu ion �telas, li diras do, ke
tion li ricevis de iu fremda sinjoro. Hometo, per tio vi ne
trompos nin. Kaj kio enestas en la kofreto?
Tion mi ne scias, per mia animo, diris vagabondo
Francisko.
Ci fripono, diris la sinjoro ju�isto, ni mem rigardos
tion.
Kaj la sinjoro konsilisto malfermis la kofreton kaj ek-
saltis pro surprizo. Tie estis nura mono, kaj kiam li �in
kalkulis, �i faris unu milionon tricent sesdek sepmil ok-
cent dek kvin kronojn na�dek du helerojn kaj krome
unu dentobroso.
Tondro al tio, ekkriis la sinjoro ju�isto, homo, kie
ci �telis �in?
Mi petas, sinjora mo�to, demandis sin Francisko
Grafo, tion igis min teni tiu fremda sinjoro, kiu estis
kaptanta la �apelon, kiun vento prenis de li.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
