[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Był zawsze dobrym, posłusznym chłopcem.
Tak, tak, ale trochę zbyt powolnym i obawiał się odpowiedzialności.
Odpowiedzialność to rzecz, na którą nigdy mu nie pozwalałeś! stwierdziła su-
cho Esa.
Wszystko to teraz się zmieni. Przygotowuję dokument przypuszczenia go do spół-
ki. Będzie podpisany za kilka dni. Dopuszczam do spółki wszystkich trzech synów.
Z pewnością nie Ipy?
Czułby się skrzywdzony, gdybym go wykluczył. To dobry, serdeczny młodzie-
niec.
On z pewnością nie jest powolny zauważyła Esa.
Właśnie. I Sobek także. Byłem z niego dawniej niezadowolony, ale naprawdę
84
ostatnio bardzo się zmienił. Nie marnuje już czasu i bardziej ulega decyzjom moim
i Jahmosego.
To naprawdę hymn pochwalny powiedziała Esa. Cóż, Imhotepie, muszę po-
wiedzieć, że uważam, że słusznie postępujesz. Złą polityką było wywoływanie niezado-
wolenia synów. Ale nadal myślę, że Ipy jest na to za młody. To śmieszne dawać chłopcu
w jego wieku takie stanowisko. Jaką będziesz miał nad nim kontrolę?
Może masz rację, rzeczywiście Imhotep zamyślił się. Po chwili przerwał mil-
czenie i wstał. Muszę iść. Trzeba dopilnować tysiąca rzeczy. Są już kapłani... trzeba
zorganizować wszystko do pogrzebu Satipy. Zmierć jest kosztowna, bardzo kosztowna.
I obydwie umarły tak szybko jedna po drugiej!
Cóż pocieszyła go Esa miejmy nadzieję, że to ostatnia śmierć... aż przyjdzie
mój czas!
Mam nadzieję, że będziesz jeszcze żyła wiele lat, droga matko.
Z pewnością masz taką nadzieję uśmiechnęła się Esa. Ale żadnego oszczę-
dzania na mnie, bądz łaskaw! To by nie wyglądało dobrze. Będę potrzebowała nieliche-
go ekwipunku, aby umilał mi pobyt na tamtym świecie. Dużo jedzenia i picia i mnó-
stwo figur niewolników, bogato zdobiona szachownica, komplet perfum i kosmetyków,
i domagam się najdroższych naczyń kanopskich alabastrowych.
Tak, tak, oczywiście. Imhotep niecierpliwie przestąpił z jednej nogi na drugą.
Naturalnie wszystko zostanie zrobione z najwyższą troską, gdy przyjdzie ten smut-
ny dzień. Muszę wyznać, że zupełnie inaczej czuję się w wypadku Satipy. Nikt nie chce
skandalu, ale naprawdę, w tych okolicznościach... Imhotep nie dokończył zdania
i wyszedł pospiesznie.
Esa uśmiechnęła się uświadamiając sobie, że ta ostatnia fraza: w tych okoliczno-
ściach to wszystko, na co stać było Imhotepa, gdy chodzi o przyznanie, że wypadek nie
w pełni odpowiadał jego wersji śmierci konkubiny.
Rozdział czternasty
Pierwszy miesiąc lata dzień dwudziesty piąty
I
Z chwilą powrotu całej rodziny z sądu nomarchy, gdzie potwierdzono akt powstania
spółki, zapanowała wesołość. Wyjątkiem niewątpliwie był Ipy, który w ostatnim mo-
mencie został wyłączony z udziału w spółce z powodu bardzo młodego wieku. Był więc
nadęty i specjalnie opuścił dom.
Imhotep, w świetnym nastroju, kazał przynieść dzban wina na ganek.
Pij, mój synu poklepał Jahmosego po ramieniu zapomnij na chwilę o swo-
im smutku. Myślmy tylko o dobrych dniach, które nadejdą.
Imhotep, Jahmose, Sobek i Hori wypili toast. Potem doniesiono, że został skradziony
wół i wszyscy czterej pospieszyli, aby zbadać sprawę.
Gdy Jahmose godzinę pózniej wrócił na dziedziniec, był zmęczony i zgrzany.
Podszedł do dzbana z winem, który ciągle jeszcze stał na ganku. Zanurzył w nim dzba-
nuszek z brązu i usiadł na ganku, powoli popijając wino. Chwilę pózniej nadszedł Sobek
i zawołał wesoło:
Ha, teraz trochę wina! Wypijmy za naszą przyszłość, która w końcu została za-
pewniona. Niewątpliwie to radosny dzień dla nas, Jahmose!
Tak, rzeczywiście zgodził się Jahmose. To ułatwi życie.
Zawsze jesteś taki umiarkowany w uczuciach, Jahmose.
Sobek roześmiał się i zanurzył kubek w winie, wypił je duszkiem, mlasnął wargami
i odstawił kubek.
Zobaczymy teraz, czy ojciec będzie jak kołek w płocie, jak zawsze, czy też uda mi
się przekonać go do nowoczesnych metod.
Gdybym był tobą, działałbym powoli radził Jahmose. Zawsze jesteś w gorą-
cej wodzie kąpany.
Sobek uśmiechnął się do brata z sympatią. Był w bardzo dobrym humorze.
Wolno i pewnie, jak zwykle odparł drwiąco.
86
Jahmose uśmiechnął się, wcale nie speszony.
To w ostateczności najlepszy sposób. Poza tym, ojciec był dla nas bardzo dobry.
Nie możemy zrobić niczego, co by go zmartwiło.
Sobek spojrzał na niego zdziwiony.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
