[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Błogosławiony bądz Panie, Boże nasz. Królu Wszechświata, który nie uczyniłeś mnie
poganinem.
Błogosławiony bądz Panie, Boże nasz. Królu Wszechświata, który nie uczyniłeś mnie
niewolnikiem.
Błogosławiony bądz Panie, Boże nasz, Królu Wszechświata, który nie uczyniłeś mnie kobietą".
Na Marsie nie było pogan i szansa, że któryś z żydów stanie się poganinem, była znikoma.
Niemniej na Ziemi żyło ich mnóstwo, a pewnego dnia Marsjanie mieli wyruszyć na Ziemię, aby się z
nimi spotkać. Tak więc pierwszy werset pozostawiono bez zmian.
Za życia pierwszego pokolenia nie zmieniono też trzeciego błogosławieństwa. Potem jednak,
pod naciskiem Krsżów oraz kobiet spośród rodzaju ludzkiego znajdujących się pod wpływem ich
poglądów, zmodyfikowano jego treść:
Błogosławiony bądz Panie, Boże nasz, Królu Wszechświata, który nie uczyniłeś mnie
zwierzęciem".
Ponieważ miejsca dla rosnącej populacji było niewiele, pierwsze przykazanie Boże nakazujące
płodność musiało podlegać pewnym ograniczeniom. Każda para mogła mieć jedynie troje dzieci.
Gdy jednak małżonkowie osiągnęli dziewięćdziesiąty rok życia, pozwolono im, jeśli tego pragnęli,
na jeszcze dwoje, a w wieku lat stu osiemdziesięciu na dwoje następnych.
Gdy dzieci opuściły już dom, rodzice mieli prawo się rozwieść.
Było to jednak zle widziane. Rozwód był zródłem plotek i powodował wymówki ze strony
krewnych. Kiedy dochodziło do zbliżenia z nowym partnerem, było ono z reguły uświęcone przez
małżeństwo przed lub wkrótce po fakcie.
Ziemskim żydom społeczeństwo marsjańskie wydawałoby się z początku dziwaczne. Wiele z
jego cech odpowiadałoby im, lecz wiele innych mogłoby zbić ich z tropu. Wkrótce jednak
przystosowaliby się do niego, chyba że chcieliby pozostać ultraortodo-ksyjni. Jakkolwiek życie na
Marsie mogło wydawać się dość egzotyczne i przynosiło mnóstwo niespodzianek, jego charakter był
z gruntu żydowski. Masy przenikała myśl o Bogu. Wszyscy pogrążeni byli w oceanie boskości. W
przeciwieństwie jednak do ryb, nieświadomych żywiołu, w którym pływały, Marsjanie nigdy nie
zapomnieli o Stwórcy i o Przymierzu, które zawarł On z ich przodkami, a przez to również z nimi.
21.
Czy to ty stałeś przy moim łóżku w nocy, czuwając nade mną? zapytał Orme.
Jestem z każdym z mojej owczarni, w dzień i w nocy odparł Jezus.
Nie chciał powiedzieć na ten temat nic więcej.
Orme był zdziwiony i lekko rozgniewany. Cóż to miało znaczyć? Dlaczego Jezus nie mógł rzec
tak lub nie? Jego odpowiedz przypominała tę, której udzielił faryzeuszom, gdy zapytali, czy wolno
płacić podatek cesarzowi. Powiedział wówczas: Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara,
a Bogu to, co należy do Boga".*
Przez następne dwa tysiąclecia bardzo często cytowano owo zdanie. Posługiwano się nim,
określając w rozmaity sposób powinności człowieka wobec rządu i religii. Nigdy jednak nie
osiągnięto zgody, co należy do Cezara, a co do Boga.
Natomiast odpowiedz Jezusa na pytanie saduceuszów dotyczące wskrzeszenia umarłych
brzmiała: Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych".
Z drugiej strony Jezus stwierdził wyraznie, że zmartwychwstanie nastąpi, lecz wskrzeszeni nie
będą się żenić ani wychodzić za mąż, lecz będą jak aniołowie. Co miało to oznaczać? %7łe zapanuje
całkowita wolność seksualna i ludzie będą utrzymywać stosunki z kim i kiedy zechcą? Czy też, jak
twierdziły Kościoły, że zarówno mężczyzni, jak i kobiety staną się bezpłciowi, a więc nie będą już
mężczyznami i kobietami? Gdy tylko Orme o tym pomyślał, odczuwał w okolicy swych genitaliów
dziwne skurcze, jakby ze strachu przed wielkim nożem kastratora.
Orme miał wiele pytań. Gdy dowiedział się, że Jezus żyje i można mu je zadać, pomyślał, że
nareszcie pozna odpowiedz. Jednakże Jezus z Marsa, podobnie jak ten, o którym czytał
* Ewangelia według św. Aukasza (12, 17) 192
w książkach, posługiwał się zagadkami. Bronski przypuszczał, że odpowiedzi kryją się gdzieś
wśród wielu zapisów słów Jezusa sporządzonych na Marsie. Nie było teraz jednak czasu na ich
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
